Ktoś więcej

-Co znaczy „oswoić’ ?

- Jest to pojęcie zupełnie zapomniane- powiedział lis- „oswoić znaczy „stworzyć więzy”.

-Stworzyć więzy?

-Oczywiście- powiedział lis. – Teraz jesteś dla mnie tylko małym chłopcem, podobnym do stu tysięcy małych chłopców. Nie potrzebuję ciebie. I ty także mnie nie potrzebujesz. Jestem dla ciebie tylko lisem, podobnym do stu tysięcy innych lisów. Lecz jeżeli mnie oswoisz, będziemy się nawzajem potrzebować . Będziesz dla mnie jedyny na świecie. I ja będę dla ciebie jedyny na świecie.

Jeżeli ktoś z Was czytał poprzedni post- czyli ulubieńcy- to wie, że książką miesiąca był „Mały Książę” i właśnie z tej powieści jest dialog, który możecie zobaczyć u góry. Idziemy ulicą. Codziennie patrzymy na tyle nieznajomych twarzy. Czasami kogoś kojarzymy. Ta pani chyba pracuje w tym sklepu naprzeciwko poczty,  a ten pan to chyba wujek Marty. Chwila moment… To Ania! Jeju, tyle się nie widziałyśmy.- ciekawe co u niej? Na myśl sunie nam się tyle wspomnień, sytuacji z tą osobą, tyle rozmów. Każdy z nas kiedyś „oswoił” kogoś jakkolwiek to brzmi. Prosty przykład- przyjaciele. Kiedyś zupełnie się nie znaliście. Ktoś z was zaczął rozmowę, następnego dnia rozmawialiście trochę dłużej, zaczęliście się poznawać, ktoś zaproponował wyjście, było ich coraz więcej, zaczynacie ufać tej osobie- zwierzacie się jej, tworzą się wspomnienia, aż w końcu czujecie się w swoim towarzystwie tak swobodnie, że możecie był tak nienormalni jak jesteście tylko sami w domu. Jest to naprawdę niesamowite. W książce jest jeszcze fragment "Tylko pamiętaj, musisz być odpowiedzialny za to co oswoiłeś". Czasami zapominamy. Zapominamy o osobie, która tak bardzo przyzwyczaiła się do naszego zapachu, naszych nawyków (czasami dziwnych, nie ukrywajmy tego...). Do wszystkiego związanego z nami. Ona przywiązuję się do nas, a my do niej. Potrzebujemy się nawzajem. Jeśli kogoś zostawiamy to chociaż myślmy o tym kimś. Czasami mamy swoje powody, czasami doskwiera nam ich brak. Czasami oswajamy nie myśląc o uczuciach innej osoby, wtedy najbardziej ranimy. Mam prośbę, do Ciebie jak i do siebie- Bądźmy odpowiedzialni za to co oswoiliśmy, nie zapominajmy.